Over

een hele nieuwe wereld ging open. wekenlang. totdat mijn soulmate fysiek zijn eigen weg weer op ging en ik gedwongen werd de pijn hiervan te doorvoelen. toen vervolgens, kort daarop, mijn kundalini spontaan ontwaakte, begon mijn pad van zelfheling.

wat eerst aanvoelde als zeer fijne, energetische bliss ervaringen, werd al gauw een intens proces. telkens rondom een emotie, bij ’t voelen van verdriet of pijn, wilde mijn lichaam de energie releasen. of dat nou ’s avonds in bed was, op de bank in gezelschap of midden op de snelweg. mijn lichaam wilde ’t eruit. geregeld zocht ik parkeerplaatsen op of trok ik me in gezelschap terug om mijn lichaam te laten doen wat ’t wilde doen. energie laten doorstromen. huilen, schreeuwen, kokhalzen. het was intens.

functioneren werd lastiger. ik nam iemand in dienst om mijn bedrijfstaken over te nemen. en in de week dat ik niet bij mijn kinderen woonde, reisde ik naar mijn huisje aan zee, om alleen te zijn.

ik merkte dat ik de energie kon sturen. intuitief bewoog ik mijn handen en armen. of legde mijn hand op bepaalde blokkades in mijn lichaam om ze te laten doorstromen. ik kon mezelf ook activeren. dus koos mijn momenten steeds meer uit. ik hoefde maar te gaan liggen en liet mijn lichaam dan doen wat ’t wilde doen.

en naarmate de tijd verstreek, viel me op hoe de emoties die gekoppeld waren aan de verhalen in mijn hoofd, aan de ervaringen rondom die emoties, uit heden of verleden, niet langer meer voelbaar waren. niet meer terug te halen. ik was mezelf aan het helen.

dit waren de eerste zes maanden van mijn ontwaking. nog onwetend over de enorme rollercoasterride die me te wachten stond.

de jaren die volgden waren intens, zwaar en heftig. extreme depressie, eenzaamheid. van fysiek onderuit gaan tot momenten van bijna gek worden. maar het was ook prachtig, magisch en vol verwondering. er waren periodes van helderheid en ook immense liefde. en zoveel meer.

hoe meer ik heelde, hoe groter mijn bewustzijn. steeds meer heldervoelen, steeds meer zien. en ook de energieën door mijn lichaam werden steeds krachtiger en veelzijdiger. alles wat ik in de eerste weken na de ontmoeting met mijn soulmate had ervaren, kwam stap voor stap terug. maar dan groter.

en zo kwam er met de tijd meer rust. langzaam begon tot me door te dringen wie ik al die tijd al geweest was, maar niet zag. langzaam voelde ik wie ik ben. langzaam ging ik steeds meer mijn eigen heelheid voelen.

in mijn journal kun je lezen hoe ik mijn pad bewandeld heb en nog steeds bewandel.

voel je welkom, in mijn wereld
lees en voel,
blijf bewust van wat er binnen in jou gebeurt
wat roept, wat vraagt aandacht.
neem tot je, wat goed voelt, wat je aanspreekt en laat de rest los
mijn pad is mijn pad
maar dat t een plek mag zijn van herkenning, van steun
een plek waar jouw weg begint of vervolgt, jouw pad, terug naar jezelf

journal