energetische pijn

Ik ben op kantoor. De enige dag in de week dat ik er ben. En duik in de cijfers van afgelopen week en kijk of ik mijn verkoopstrategie moet aanpassen. Nog een paar maanden en dan sluit ik na 15 jaar mijn bedrijf.

Een energie wordt voelbaar, in mijn stuitgebied. Net als vorige week, ook overdag. ‘Wat een rare plek en tijdstip voor deze pijn’ denk ik nog. Normaal komt het ‘s nachts. 

De pijn zet hard door. Tranen komen op, energetisch. Ik kan geen kant op. Mijn collega staat achter in het magazijn, maar zou zich hier geen raad mee weten. Dus misschien maar beter hier geen getuige van te zijn. Opstaan lukt niet, de benen voelen te slap van de pijn. Dus gooi ik een been onder mijn billen in de hoop te verzachten, maar t helpt nauwelijks. Niks helpt eigenlijk. Ik weet het van alle andere keren. Ik kan niet anders dan doorademen. En zo hang ik half steunend, huilend over mijn bureau. 

Als het na 20 minuten zakt, denk ik aan de reden voor deze opkomende kracht. Of ik het kan herleiden. Ik denk aan het proces waarin ik zit, de laatste dagen. Er waren twee, diep energetische momenten waarin ik dieper zakte in inner union, mijn eigen licht vasthield. En waarin ik de energie, de voelbare energetische krachten die circuleerden in mijn lichaam, niet zoals meestal deelde met mijn soulmate (op afstand, energetisch) maar terugspiegelde naar mezelf. Ik kwam in extase. Van heelheid. Weer een diepere laag van mezelf heb ik beschikbaar gemaakt na het excruciating innerlijk werk van de week ervoor.

En nu komt er weer meer kracht. Meer energetische kracht. Van Mezelf. En dat houdt geen rekening met tijd noch locatie.