de kloof tussen mij en mijn familie

het is niet altijd makkelijk na een ontwaking
het is mooier, zeker
fijner, lichter
een leven vervult met dankbaarheid
een leven waarin je nog nooit zoveel liefde hebt kunnen voelen
waarin je de dingen nog nooit zo helder hebt gezien en gevoeld
waarin je zo kneiterhard bij jezelf thuiskomt
maar het is ook een pad waarin je continue wordt uitgedaagd
weer een laagje dieper te gaan
of, zoals ik het ervaar,
weer een frequentie hoger
daar is moed voor nodig
vandaag was zo’n dag
de kloof tussen mij en mijn familie wordt groter
als ik vertel over mijn spirituele ervaringen
over hoe mijn energie steeds meer wordt
over hoe mijn gave verder en verder ontwaakt
over de entiteiten die ik voel
over de lichttaal die ik begin te spreken
en dan vertel ik nog maar de helft

onbegrip en angst wordt geuit
voor het pad dat ik bewandel
ik zie het
ik voel de onzekerheid
ik hoor de oordelen

maar er werd niet gezwegen
ik ben wie ik ben
en zij zijn wie zij zijn
ik zei wat ik zei
en zij zeiden wat zij zeiden
zonder filter
en deze eerlijkheid was alles wat nodig was, om de kloof te dichten

na het gesprek ging ik zitten
in stilte
en liet hun angst en onzekerheid
weer tot me komen
alle uitingen
alle opmerkingen
alle oordelen

en ik dacht verder dan ‘dit is een reflectie van hun binnenwereld’
‘dit zegt alles over hen’
want ja, klopt,
dit is hun angst, hun onwetendheid, hun zorg,
maar daarmee laat ik het bij hen
en is er scheiding tussen hen en mij

ik voelde dat t hoger kon
in frequentie
ik voelde diep van binnen
juist geen scheiding 
maar verbinding
ik voelde dat het mijn helpers zijn
helpers uit liefde
onbewust dat wel
zielen in mijn nabijheid die mij onbewust spiegelen waar ik nog onzeker over ben
in mezelf
wat ik nog mag aankijken
op dit pad
op deze weg
naar mezelf

en zo horen we toch weer bij elkaar
we are one
my family, my love