een bijzondere ontmoeting

Ik had vandaag een bijzondere ontmoeting, hier aan zee, in ‘t delicatessen zaakje waar ik al jaren kom.

De muziek die ze hebben aan staan raakt mijn snaren, altijd. Ook vandaag, als ik Yasmin Levi hoor zingen, gaat mijn energie meteen stromen. En nu de eigenaar een keer diegene is, die me bedient, complimenteer ik hem met de altijd prachtige playlists. 

Het gesprek gaat verder en komt uiteindelijk op een anecdote over een vrouw die net na sluitingstijd langs de gesloten winkel liep, zo ontroerd raakte van het nummer dat op dat moment uit de speakers kwam, dat ze in tranen uitbrak op t bankje voor de winkel. Hij, de eigenaar, raakte met haar in gesprek en het betreffende nummer bleek van grote emotionele betekenis voor haar. Hij besloot het nummer nogmaals op te zetten met de deur open en liet haar, zonder verder een woord te zeggen, in haar eentje, op t bankje, in alle emotie van het nummer genieten.

Terwijl ie zijn verhaal vertelt, wellen mijn tranen op. Ben enorm ontroerd van de gevoeligheid van deze man en hoe hij de emoties van de vrouw liet bestaan. Hij kijkt naar me, en ziet de tranen wel, die inmiddels zijn gaan rollen, maar is niet afgeleid, zoals de meesten onbekenden als ze kennismaken met mijn getoonde emoties.

Hij blijft vertellen. Ik begin ondertussen een aanwezigheid te voelen. Ik voel. Hij blijft me aankijken en vertellen. De connectie met elkaar, met een toonbank vol met delicatessen tussen ons, wordt sterker. Mijn connectie met zijn overleden dierbare ook. Ik wil erover beginnen.

Ik weet wat je wilt zeggen, zegt ie. 
Ik ben ook spiritueel, ben ook healer. 
Ik zie je. 
Ik weet waar je heen wilt. 
We blijven elkaar in stilte aankijken. 
Zo van, wederzijdse herkenning en begrip. 

Er volgt daarna nog een vluchtig gesprek over ons beider spiritualiteit, maar er zijn geen woorden meer nodig. Alleen nog een knuffel ter afscheid. En een nieuwe playlist in mijn telefoon.